به نام آرامش بخش ذلها

قبل از اینکه بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی

کفش های من را بپوش و در راه من قدم بزن

از خیابانها و کوهها و دشتهایی گذر کن که من کردم

اشک هایی را بریز که من ریختم

دردهای من را تجربه کن

سالهایی را بگذران که من گذراندم

روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم

دوباره و دوباره برپاخیز و مجددا در همان راه سخت قدم بزن

همانطور که من انجام دادم..

آن زمان میتوانی در مورد من قضاوت کنی...